Szabla ta wzorowana była na formie szabli podoficerskiej wz.1921, różniła się od niej trzonem rękojeści obciąganym czarną cielęca skórą (również jaszczurem). Poprzeczne karbowania rękojeści wypełnione były splecionym podwójnie mosiężnym drucikiem. Szable dla oficerów produkowane były przez zakłady G. Borowskiego i A. Manna, warszawską Fabrykę Wyrobów Metalowych Konrada Jarnuszkiewicza i lwowską firme „ARMA” (produkującą rękojeści). Głownie przepisowych szabel wzoru oficerskiego miały 80 cm długości, 3,6 cm szerokości, krzywiznę na 3,2 cm. Były obustronnie szlifowane wklęsło w bruzdę i miały obosieczne pióro długości 22 cm. Pochwy szabel oficerskich wykonane były ze stalowej niklowanej blachy. Miały dwa pierścienie nośne z ruchomymi koluszkami i ostrogę. Oprócz szabel przepisowych, wiele było prywatnych szable tego wzoru, w które oficerowie zaopatrywali się na własny koszt. Różniły się one od przepisowych parametrami rękojeści i głowni – głownie miały więcej bruzd lub strudzin, większa krzywiznę itp. Większość szabel prywatnych, wytwarzanych przez firmę G. Borowskiego , miała charakterystyczny trawiony ornament: orzeł na tarczy amazonek oraz napis o treści patriotycznej – najczęściej „Honor i Ojczyzna”, sporadycznie „Za honor i ojczyznę”, „Za wolność Ojczyzny”, „Nie rzucim ziemi skąd nasz ród”. Spotyka się również głownie (zarówno polskie jak i obcej produkcji) ozdobione podwójnymi napisami, np. „Nie rzucim ziemi skąd nasz ród”, „Za honor Ojczyzny 1921”.