Temblak (od tur. temlik) to pierwotnie rodzaj rzemienia łączącego broń z kiścią prawej dłoni – zarówno przy broni siecznej, jak i lancach czy spisach (broń drzewcowa). W Polsce znany także pod nazwą temlak (np. regulamin z 1785), a ozdobna jego odmiana używana przez oficerów nosi nazwę felcecha. Początkowo temblaki były skórzane i służyły głównie kawalerzystom do zawieszenia broni i jej lepszego chwytu. Z czasem nabrały cech ozdobnych w formie taśmy z chwostem na końcu przy broni bocznej.